MISJA RODZINY

Pan Jezus – Miłość Ukrzyżowana przychodzi w tych czasach ze szczególnym darem Bożego miłosierdzia pociągając ludzi do współuczestniczenia w Jego dziele ratowania dusz, dając im powołanie do ścisłej rodziny duchowej – do Rodziny Jego Serca. Pozwala im uczestniczyć w Jego miłości, ofierze i radości zdobywania dusz z Maryją dla Jezusa.

“Nie miałem jednak dotąd rodziny – wielkiej rodziny dzieci Mego Krzyża – czyli dzieci Miłości Ukrzyżowanej, która by się za braci cała i bez reszty wydała. Oto postanowiłem mieć na ziemi Moja rodzinę: dzieci, które nie jedną cechę, a całe Moje życie ofiary, Moje własne życie drugi raz na ziemi przeżyją – życie Jezusa – Ofiary – Hostii i życie Maryi – Ofiary i Hostii” (D.1397).

Szczególnym charyzmatem, który umożliwia odzyskanie prawdziwej wolności dzieci Bożych i przyczynienia się do przemiany świata jest dar całkowitego oddania się Jemu przez Maryję i ufnego przyjęcia Jego prowadzenia. Świata nie mogą uratować ludzkie siły, zdolności, wiedza, nauka, technika, które czasami przyczyniają się wręcz do eskalacji zła.

“Gdy dziś świat jest tak złożony, tak zagmatwany w swej złożoności, tak zdobywczy, gdy chodzi o wiedzę ludzką, tak zakłamany i wielki – wielkością zła odwróconego od Prawdy – ten świat zbawić może tylko odmienna od niego dziecięca prostota, naiwne w oczach świata oddanie się Ojcu; dziecięctwo może tylko pociągnąć swym czarem pokoju i radości, … i wyzwolenia z niewoli.” (D.1124)

Z jednej strony Pan Jezus swoje Dzieło kieruje w sposób szczególny do osób pogubionych, niszczonych przez grzech a z drugiej zapowiada, że właśnie wśród tych osób wielu pociągnie do takiej bliskiej więzi rodzinnej z Nim – powoła do Swojej Rodziny.

“W zrozumieniu waszej nicości i w ogromie Mej Miłości, Mądrości i Wszechmocy, która się chce wami posługiwać, leży tajemnica zbawienia ludzkości.” (D1255)

Tych, których pociąga do Swojej Rodziny wzywa do uwierzenia Jego słowu i do odpowiedzenia całym sercem na powołanie, bo przez to mogą przyczynić się do zbawienia wszystkich.

Osoby zainteresowane powołaniem przygotowują się przyjmowania Bożego prowadzenia w Rodzinie Serca Pana Jezusa – Miłości Ukrzyżowanej na drodze dziecięcego oddania się Bogu przez Maryję, przyjmując wychowanie w Jej szkole (patrz rekolekcje online).

“Uwierzcie słowu Memu, że jeśli odpowiecie powołaniu waszemu, zbawicie wszystkich, wszystkich uchronicie od ognia piekielnego i wszystkich rzucicie w Me ramiona na wieczność całą. Wam więc, waszej ofierze i miłości powierzam wszystkich żyjących na ziemi i cierpiących w czyśćcu braci i siostry wasze – wszystkich! Czy wy rozumiecie, jak wielkie jest do was zaufanie Serca Bożego i waszej Matki i Królowej? Dzieci – czy słyszycie, Dzieci – czy słyszycie, rozumiecie, obejmujecie sercem i chcecie?” (D.2380)

 

DUCHOWOŚĆ

Na podstawie prowadzenia Ludmiły oraz treści zawartych w jej zapiskach duchowych można wyróżnić pięć podstawowych zasad życia członków oraz trzy, które stanowią swoiste uzupełnienie praktyczne:

> Oddanie się Bogu na ofiarę zadośćuczynienia za świat i na uległe narzędzie Jego zbawczego działania.

Pan Jezus zaprasza nas, abyśmy z miłości do Boga i ludzi dobrowolnie całkowicie oddali się Bogu przez ręce Maryi na ofiarę zadośćuczynienia za świat i na uległe narzędzie Jego zbawczego działania. Wzorem całkowitego oddania się jest dla nas Jezus oddający swoje życie Bogu-Ojcu. Oddanie się Panu Bogu w Rodzinie jest aktem naszej woli, który opiera się na Bożej łasce. Gdy oddajemy się Panu Bogu, my sami i wszystko co posiadamy, także nasza wola, nasze życie, nasza dusza i ciało stają się własnością Boga.

Pan Jezus uczy nas, abyśmy oddawali się Mu całkowicie i „na ślepo”. Znaczy to, że mamy pozwolić, by prowadził nas na bieżąco, jakkolwiek zechce, i nie chcieć samodzielnie dociekać, jakie są Jego plany.

Oddając się Bogu na ofiarę zadośćuczynienia za świat, zgadzamy się, by nasze życie było ofiarą za zbawienie wszystkich naszych braci i sióstr. Nie szukamy jednak sami ofiar, które moglibyśmy złożyć, ale przyjmujemy to, co On nam daje na każdą chwilę.

Oddając się Bogu na posłuszne narzędzie Jego zbawczego działania, chcemy pełnić jedynie Jego wolę, kierując się posłuszeństwem Kościołowi i przełożonym w Rodzinie.

“Posłuszeństwo to męczeństwo woli, ale za nie dam wam miłość, której nikt się nie oprze, dam nie jedną, nie dziesięć, nie tysiąc, a miliardy dusz – za posłuszeństwo i ofiarę, ale ona w posłuszeństwie się zawiera, bo kto na ślepo słucha Boga, ten czyni tylko to, co On chce, i tylko On wybiera każdą ofiarę. Każda ofiara jest owocem posłuszeństwa.” (D.1646)
“Dlatego wybrałem was…bym przez wasze zupełne i ślepe oddanie się Miłości mógł, pociągnąć wszystkie dzieci Moje…“(D.2149).

> Dziecięctwo duchowe.

W Rodzinie Pan Jezus daje każdemu z nas dar dziecięctwa duchowego i pragnie nas prowadzić tzw. małą drogą. Jej fundamentem są dwie prawdy:

> Niewyobrażalna dobroć Boga, naszego najlepszego i wszechmocnego Ojca, oraz
> Nasza zupełna zależność od Niego.

Nasza relacja do Boga ma się stawać pełną miłości i prostoty relacją dziecka do Ojca, który nas ukochał.

Jako dzieci Boże uznajemy, że jesteśmy niczym i sami nic nie potrafimy. Wszystko, cokolwiek posiadamy, jest łaską daną nam za darmo, bez naszych zasług. Musimy zaufać Mu bezgranicznie i wszystkiego od Niego się spodziewać, tak w sprawach duchowych, jak i materialnych.

“Dziecięctwo do głębi waszego istnienia ma was przemienić, ma z was uczynić małe, ufne, proste i żyjące miłością dzieci Moje” (D.3103).

> Miłość rodzinna z Bogiem i z ludźmi.

Rodzina, w której Bóg jest Ojcem, a Maryja Matką, jest dla nas szkołą miłości rodzinnej. Wszystkich, których Pan powołuje, pragnie wprowadzić w głębokie relacje wzajemne, mocniejsze niż więzy krwi.

“Wy, wasza rodzina, ma się tak scalić, tak związać taką miłością, by powstał jej potencjał nie do pokonania, by Maryja mogła brać ją [w] Swe ręce, ofiarować ją sprawiedliwości Ojca, który za tę zapłatę daruje winy wszystkim ludziom i duchom jeszcze pielgrzymującym ku doskonałości.” (D.3030).

W Rodzinie Bóg chce być dla nas Kimś najbliższym na świecie. “Wasza rodzinna miłość dotyczy nie tylko bliźnich, ale i Boga waszego, i Ojca, Żywego Boga serc waszych.” (D.1815).

Jezus zaprasza, abyśmy miłością rodzinną objęli każdego człowieka. Wszyscy bowiem, jako dzieci Boga, jesteśmy braćmi i siostrami w wielkiej rodzinie Bożej. Ta miłość ma być nie tylko braterska czy siostrzana, ale również rodzicielska. Nadprzyrodzona miłość rodzinna oznacza, że mamy być dobrzy także dla osób, które są dla nas niemiłe, przykre czy męczące. Fundamentem takiej miłości jest przebaczenie.

> Kontemplacja – przebywanie z Bogiem na co dzień.

W naszej Rodzinie otwiera nas Pan Jezus na zrozumienie ducha kontemplacji jako dziecięcego zjednoczenia z Bogiem w miłości i dzielenia z Nim każdej chwili naszego życia, na wzór Maryi w Jej ziemskim życiu. Uczymy się trwania w jedności z Nim w czasie wszelkich czynności, które każdego dnia wykonujemy – razem trwając we wspólnocie lub w życiu indywidualnym.

> Apostolstwo.

Pan Jezus bardzo potrzebuje ludzi oddanych w Jego Rodzinie, aby posłużyć się nimi w swoim dziele zbawienia świata. Daje nam On w tym celu powołanie do duchowego macierzyństwa i ojcostwa.

“Jesteście powołani, by wypełnić macierzyństwo i ojcostwo dusz, począć je przez ofiarę, a zrodzić przez Miłość, bo tylko Ja-Miłość przez was je rodzić będę ich dusze.” (D.1085).

Pierwszym i uprzywilejowanym środkiem apostolstwa w naszej Rodzinie jest oddanie się Bogu na zadośćuczynienie i na narzędzie Jego zbawczego działania. Wierzymy, że kiedy ofiarujemy Mu wszystkie nasze trudy, modlitwy i cierpienia (apostolstwo ukryte), On może z nimi związać łaskę, której udzieli potrzebującym jej naszym braciom i siostrom.

Z oddania wypływa w dalszej kolejności cała nasza działalność apostolska, w której zawiera się również szerzenie misji Rodziny. Jedność i szczególna skuteczność walki o dusze wiąże się z nadprzyrodzonym ślepym posłuszeństwem Maryi i przełożonym w Rodzinie.

“Armia ślepo posłuszna, ślepo oddana, armia małych, słabych, bez granic oddanych Mnie i Matce – oto Moje Dzieło.” (D.1654).
Podstawowym warunkiem wszelkiego apostolstwa jest w Rodzinie miłość.

> Oddanie Maryi jako Matce Rodziny.

Maryja jest naszą najlepszą Matką i najwyższą Przełożoną. Dlatego staramy się Ją kochać z całego serca i całkowicie Jej się oddać, a przez Nią Jezusowi. Świadectwem postawy powierzenia się miłosierdziu Jej macierzyńskiego Serca jest akt oddania się Matce Bożej, który nasza Założycielka złożyła w Gostyniu w 1936 r.

W duchowej walce o zbawienie dusz Maryja jest naszą Wychowawczynią, naszym Wodzem i Przewodniczką. Osłania nas i broni przed grożącym złem.

“Dziś szczególnie Trójca Święta przez Nią działa, chcąc dzieci ludzkie zbawić przez ich Matkę, dlatego oddajcie się na ślepo, szczęśliwe dzieci, które żyjecie w czasach Maryi. Jej was oddaję, z Nią życiem waszym piszcie Mi pieśń chwały”(D. 1697).

> Otwartość na kierownictwo i inicjatywy Ducha Świętego.

W naszej Rodzinie jesteśmy przekonani, że tak Kościół, jak i każdy z nas oraz cała Rodzina jest prowadzona przez Ducha Świętego. Stąd niezwykle ważną sprawą jest nasze poddanie się Bożemu prowadzeniu z chwili na chwilę i pragnienie szukania we wszystkim woli Bożej.

“Wy będziecie czcić Ducha Świętego, który w was rozpali cześć do Miłosierdzia (Miłości, która się wydaje za grzeszników i w ręce grzeszników) i do Prawdy, która was wyzwoli z fałszu i kłamstwa księcia tego świata i da wam swobodę synów Bożych.” (D.1696).

Staramy się zatem pamiętać o otwarciu się na natchnienia Ducha Świętego oraz poddawaniu ich pod rozeznanie. Wielką pomocą w rozeznawaniu woli Bożej są przełożeni i spowiednik. W ten sposób wchodzimy w istotę ducha nadprzyrodzonego posłuszeństwa.

> Poddanie Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła.

Pan poddaje nas pod posłuszeństwo pasterzom Kościoła. Jesteśmy bowiem cząstką Kościoła i jego dziećmi. Posłuszeństwo Kościołowi jest warunkiem wypełnienia woli Bożej.